"Werk niet onder je capaciteiten"

Ondernemer: Koen Lagrou (44) van Foodbazar

Het ondernemen heeft altijd al in mij gezeten. Op mijn 21e werd ik zelfstandig, na mijn opleiding Informatica. Al tijdens mijn studies was ik erg actief in de horeca om bij te verdienen en organiseerde ik kleine tot erg grote fuiven. Ook na mijn opleiding bleef ik evenementen organiseren, samen met een vriend. Al snel richtten we een evenementenbureau op,  dik tegen de zin van mijn ouders die wilden dat ik voor meer zekerheid koos. Drie jaar lang organiseerden we evenementen, terwijl ik daarnaast ook nog IT-ondersteuning aanbood. Op een bepaald moment was voor mij de tijd rijp om me voltijds te gaan toespitsen op het IT-verhaal, dus verkochten we het evenementenbureau. Al snel groeide ik van eenmanszaak naar een vennootschap met drie vennoten en op ons hoogtepunt in 2016 elf werknemers. Het was groeien, groeien, groeien, met alle gevolgen van dien.

In datzelfde jaar nog verkocht ik mijn aandelen aan mijn twee vennoten, om verschillende redenen. Al die jaren was ik ‘slaaf’ geweest van mijn klanten. Van bij het begin belden ze me dag en nacht, ook in het weekend. Ik sprong voor hen, zelfs wanneer ik op reis was met mijn vrouw. Onze relatie liep erdoor op de klippen, begrijpelijk. Ik ben toen door een diep dal gegaan. Daarnaast besefte ik ook steeds meer dat een schip maar één kapitein kan hebben. Terwijl ik grotere projecten wilde aantrekken en bereid was risico’s te nemen, stonden mijn vennoten daar niet meteen voor te springen. Op de duur verdween mijn passie voor ondernemen, en als dat weg is, is het beter om te stoppen. Dus besloot ik mijn deel van het bedrijf aan de partners te verkopen.

Ik ben te lang slaaf geweest van mijn klanten en dat had nefaste gevolgen voor mijn persoonlijke relaties.

2017 werd mijn sabbatjaar. Een jaar waarin ik mijn hoofd wilde leegmaken na twintig jaar keihard werken, elke dag van de week, dag en nacht. Ik heb dat jaar enorm veel gesport. Maar bloed kruipt waar het niet kruipen kan. Mijn passie voor de horeca en koken stak opnieuw de kop op, ik was immers altijd al hobbykok. Nog tijdens mijn sabbatjaar kocht ik een foodtruck, deelde ik in mijn netwerk dat die foodtruck samen met mij ingehuurd kon worden, en de bal ging aan het rollen.

Ik maakte van mijn hobby mijn werk: een goed draaiend cateringbedrijf onder de naam Foodbazar. Ik investeerde de voorbije jaren in vier extra foodtrucks, maar besloot om verschillende redenen deze toch weer te verkopen, onder meer omdat een zaak runnen als alleenstaande met twee kinderen geen evidente zaak is. Als ik dan toch een dubbele boeking heb, dan kan ik die foodtrucks nog steeds huren bij de huidige eigenaar. Ik werk ook samen met een aantal freelancers die ik blind kan vertrouwen. Mijn hoogseizoen loopt van eind maart tot eind september, daarna valt het logischerwijs wat stil. Nu mijn concurrentiebeding met het IT-bedrijf afgelopen is, werk ik naast mijn cateringbedrijf ook als freelance sales voor een Gents softwarebedrijf, Codevid. Dat is een start-up die software op maat ontwikkelt en waar ik heel sterk in geloof. Het team telt ondertussen al achttien medewerkers. Het voelt goed om mijn IT-ervaring nu op commercieel vlak te kunnen inzetten, iets wat ik ook altijd graag gedaan heb. Ergens voelt het als mijn missie om kmo’s bewust te maken van de noodzakelijke digitalisering die ze moeten doorlopen om als bedrijf te kunnen blijven bestaan in de huidige maatschappij. Een uitdaging waar de starters van vandaag blijkbaar geen moeite mee hebben, wat ik alleen maar kan toejuichen!

Naast mijn cateringbedrijf werk ik ook als freelance sales voor een Gents IT-bedrijf, een start-up waar ik sterk in geloof. Die twee passies nu kunnen combineren maakt mij gelukkig.

Ondernemen is hard werken, maar als je doet wat je graag doet, heb je er veel voor over. Van september 2018 tot juni 2019 ging ik fulltime naar de hotelschool om mijn koksdiploma te behalen. Een fantastische ervaring, maar wel zwaar in combinatie met het runnen van mijn eigen cateringbusiness! Na mijn sabbatjaar had ik uiteraard nog steeds weinig inkomsten. Vier weken lang liep ik ook stage in een toprestaurant in Nederland, vier dagen per week van 9 uur ’s morgens tot 2 uur ’s nachts. Op mijn vrije dagen kookte ik als freelancer voor andere cateraars, zodat ik toch iets van inkomsten had. Het was niet evident, maar wel de beste beslissing ooit.

Ook tijdens de coronacrisis heb ik het bijzonder zwaar. Freelancers in de cateringbusiness, maar eigenlijk ook in alle sectoren, hebben op veel van de steunmaatregelen geen recht. Dat maakt het er uiteraard niet gemakkelijker op, zoals ik al in dit artikel vertelde. Toch blijf ik erbij dat we als ondernemers creatief moeten, maar vooral kúnnen zijn. Een echte ondernemer blijft nu eenmaal niet bij de pakken zitten.

De grootste les die ik uit mijn parcours kan trekken, is dat je niet mag meestappen op een trein die blijft rijden en nooit stopt. Ik ben te lang slaaf geweest van mijn werk, ik maakte geen tijd voor mijn geliefden of mezelf. Ik heb echt roofbouw gepleegd op mijn eigen lichaam. Ik heb altijd veel gesport, maar toen het IT-bedrijf zoveel van mij vergde, ben ik zelfs daar mee gestopt. Toen had ik veel sneller een eerste werknemer in dienst moeten nemen, maar ik durfde niet. Work-life balance is nochtans zó belangrijk. Ik merk dat de jongeren vandaag daar veel meer mee bezig zijn.

Het is trouwens mijn grote droom om een eigen bistro of restaurant te openen, maar dat zal ik pas kunnen wanneer mijn kinderen oud genoeg zijn. Zal ik het dan nog zien zitten om opnieuw zo hard in de horeca te werken? We zullen zien. Een weekrestaurant of B&B met Table d’Amis is zeker ook een optie.

Stap nooit op een trein die altijd maar blijft rijden en nooit stopt. Denk ook aan jezelf en luister naar je lichaam.

Of ik ergens bang voor ben? Nee, ik durf veel te springen, maar neem wel altijd berekende risico’s. Als ondernemer mag je ook gewoon geen schrik hebben, anders stop het. Als je begint wakker te liggen, dan loopt er ergens iets verkeerd. Mijn belangrijkste tip voor andere ondernemers en jonge starters is netwerken. Kom buiten! Ik heb dat van in het begin gedaan en toen was dat nog allemaal offline. Ondertussen kan je ook online een sterk netwerk opbouwen, maar blijf ook echt je gezicht laten zien. Door veel te netwerken kon ik snel en gemakkelijk van IT overstappen naar catering, een totaal andere business. Mensen kenden mij, wisten dat ik gedreven was en vertrouwden mij meteen. Dat is de kracht van je netwerk.

Als klanten tevreden zijn over mijn dienstverlening, dan ben ik gelukkig. En waar ik het meeste voldoening uit haal, is als ik nieuwe klanten binnenkrijg via eerdere tevreden klanten. Ik ben er ook trots op dat ik mezelf een selfmade man mag noemen en dat ik aan mijn ouders kan zeggen: “zie je wel”. Natuurlijk zijn er ook dingen die ik anders had gedaan als ik de tijd kon terugdraaien. Ik zou bijvoorbeeld nooit meer van in het begin mijn gsm-nummer aan mijn klanten geven. Ik zou voor een beter evenwicht tussen werk en privé hebben gezorgd en sneller met personeel beginnen werken.

Kom buiten! Het is dankzij mijn netwerk dat mijn carrièreswitch zo vlot is verlopen. Mensen kenden en vertrouwden mij immers al.

Ik denk dat het eigen is aan ondernemers dat we van uitdagingen houden. Maar erg lang bezig zijn met hetzelfde kan ik niet. Ik bouw graag iets op en laat het graag los wanneer het goed draait op zichzelf. We zullen dus zien wat de toekomst mij nog zal brengen. In elk geval, en dat is wat volgens mij ook bij werknemers tot frustraties of zelfs een bore-out zorgt: doe niks onder je capaciteiten. Doe wat je gelukkig maakt, wat jou uitdaagt, of dat nu als zelfstandige is of als werknemer. Je hebt het zelf in handen.

Een event boeken bij Foodbazar? Klik hier om contact op te nemen met Koen.