"Ondernemen heeft me bevrijd"

Ondernemer: Annick Defoort (45) van Astrana

Als coach met specialisaties leidinggeveneamcoaching, stress, perfectionisme en loopbaanbegeleiding behandel ik enkel aspecten en moeilijkheden die ik zelf beleefd heb. Met Astrana, een afgeleide van het woord ‘aster’ of ‘ster’, breng ik mensen dichter bij hun doel. Ik merk immers bij mezelf dat het voor mij niet werkt als ik te veel opties en achterdeuren openhoud en te veel zijweggetjes neem. Dan verlies ik mijn doel uit het oog. Ik heb geleerd om ergens 100% voor te gaan en te durven beslissen. Met Astrana wil ik mensen daarbij begeleiden en hen op een positieve manier doen groeien. Vroeger zette ik enkel in op 1-op-1-trainingen, maar nu begeleid ik ook groepen.

Als ingenieur in telecommunicatie ging ik na mijn opleiding eerst aan de slag bij Siemens en vervolgens bij Teleatlas. Waar bij Siemens alles tot in de details georganiseerd en gestructureerd was, was dat bij Teleatlas volledig het tegenovergestelde. Eén en al chaos. Ik was daar initieel zwaar door uit mijn lood geslagen. Ik stelde mezelf als doel om er drie jaar te blijven. Pas daarna zou ik mezelf toestaan om naar iets anders uit te kijken. Door de vele groeikansen en de mogelijkheid om zelf te helpen mee structureren, bleef ik uiteindelijk dertien jaar. Een persoonlijk groeitraject van jewelste. Ondertussen was Teleatlas Tomtom geworden.

Wat ik bij anderen coach, moet ik eerst zelf beleefd hebben. Zo help ik mensen om te durven beslissen, want ook ik ben door dit moeilijke beslissingsproces gegaan. Ontdekken waarom ik begon leeg te lopen op de plaats die jarenlang mijn vertrouwde werkomgeving was, bleek doorslaggevend.

Bij Teleatlas ging ik aanvankelijk aan de slag als software-ingenieur, maar ik groeide al snel door en mocht allerlei nieuwe initiatieven lanceren en processen optimaliseren. Dat betekende ook telkens opnieuw een nieuw team. Ik vond het boeiend om met mensen om te gaan en uit te zoeken hoe we samen resultaten konden bereiken. Mijn mensen waren doorgaans specialisten in hun vak, met een gedreven zicht op hoe het (beter) kon. Die complementariteit zorgde ervoor dat we samen het verschil konden maken. Mijn teams waren eigenlijk de ‘zelfsturende teams avant la lettre’.

Toen het bedrijf zijn intrede maakte op de beurs en cijfers nog belangrijker werden dan ze al waren, kwamen mijn eigen waarden in het gedrang. Op een bepaald moment vielen er ook collectieve ontslagen, en het woog zwaar op me door dat ik daarover niets tegen mijn team kon vertellen. In 2006 trok mijn lichaam voor de eerste keer aan de bel. Het werd een gevecht met mezelf, want ik ging ervan uit dat je op wilskracht altijd verder kon. Twee jaar later werd ik ondanks alles zwanger van mijn jongste kind en als bij wonder was mijn lichaam opnieuw helemaal in orde. Toen ik weer aan het werk ging, kreeg ik opnieuw signalen. Toen kwam ik tot inkeer. Zo kon het niet verder. Ik maakte een bijzonder persoonlijk proces door om te ontdekken waarom ik opnieuw begon leeg te lopen op de plaats die jarenlang mijn vertrouwde werkomgeving was. Het resultaat? Ik besloot zelfstandig te worden in 2009. Drie jaar ging dus voorbij tussen het eerst lichamelijke signaal, mijn inzichten en die uiteindelijke beslissing. Mijn eigen bedrijf opstarten, heeft me toen bevrijd.

Mijn bewustwording werd een lange, lastige strijd met mezelf. Pas drie jaar later kwam ik tot inzicht en startte mijn bedrijf vanuit mijn passie.

Bij Tomtom zag ik na mijn zwangerschapsverlof mensen ‘uitvallen’. Burn-outs die we toen nog niet zo noemden. Ik lag daar wakker van. Toen ik er nog in loondienst werkte, coachte ik mijn collega’s met technische achtergrond reeds tussen de soep en de patatten. Toen ik er vertrok in 2009 om zelfstandig coach te worden, had ik nog geen professionele coachopleiding genoten, dus een week later zat ik terug op de schoolbanken. Wat later werd Tomtom mijn eerste klant.

Het was een moeilijk begin als zelfstandige. Ik was zeker van het gat in de markt, ik zag hoeveel nood er was aan coaches voor leidinggevenden en aan stresscoaches, en toch kwamen de klanten niet vanzelf naar me toe. Ondanks mijn enorme, weliswaar internationale, netwerk. Bovendien toonden heel wat mensen veel ongeloof en onbegrip voor mijn beslissing, want ik verliet mijn gouden kooi voor het onzekere. Initieel was het ook een eenzame job, aangezien ik heel veel thuis werkte en ik beroepsgeheim heb. Ondertussen ben ik in een bedrijvencentrum gevestigd en dat heeft een heel positieve invloed gehad op mij.

Toen ik de stap naar het ondernemerschap wilde zetten, kreeg ik daar weinig begrip voor. Ik verliet mijn gouden kooi voor het onzekere, zeiden ze.

De eerste twee jaar waren niet evident. Gelukkig heeft mijn man me van bij het begin gesteund. Hij wilde immers zelf altijd al zelfstandig worden, dus hij gunde mij dat ook. Ook al had ik die ambitie eigenlijk niet. Ik wilde gewoon mijn ding kunnen doen, en daarom móést ik wel zelfstandig worden.

Wat ik het leukste vind aan mijn eigen baas zijn? In het begin was dat eenvoudigweg dat ik zelf mijn auto kon kiezen, later werd dat eigen opleidingen kiezen en nu geniet ik het meest van interessante samenwerkingen waardoor ik kan creëren en cocreëren. En uiteraard ook het feit dat ik enkel aan mezelf verantwoording moet afleggen en niemand anders programma moet afwerken. Je hebt als ondernemer misschien minder zekerheid, maar je hebt wel veel meer vrijheid.

Als zelfstandige ondernemer moet je enkel jezelf verantwoording afleggen en niemand anders programma afwerken. Je hebt minder zekerheid, maar zoveel meer vrijheid.

Als ik terugdenk aan het begin van mijn zelfstandige carrière, had ik misschien minder naïef uit de startblokken mogen schieten. Ik had wellicht beter eerst mijn opleidingen gevolgd en meer advies ingewonnen voordat ik de stap zette, maar je kan de tijd niet terugdraaien. Ondertussen kan ik enorm trots zijn op alle mensen die ik al mocht begeleiden en op de impact die ik op hun leven heb gehad of nog steeds heb. Vaak komen mijn klanten terug in een latere fase van hun leven, en dat is voor mij het mooiste compliment én een ongelofelijk geschenk, want ik voel me rijk door te mogen meestappen met mensen. Ik breng mensen dichter bij hun doel, hun ster, om zo ook dichter bij die van mij te geraken.

Ik vind het belangrijk om er voor elke klant 100% te zijn, maar om dat te kunnen moet ik ook zelf in balans blijven. Het helpt om af en toe volledig te kunnen loskoppelen met mijn gezin, maar ook alleen. Mijn me-time geeft me rust. Tijdens mijn werkdagen dans ik vaak in het moment, maar ik ben me ook heel bewust van mijn eigen balans. Geloof me, je kan maar beter goed luisteren naar je lichaam.

En de toekomst? Ik zie steeds meer initiatief en dat hebben we nodig, niet alleen bij zelfstandige ondernemers, maar ook in bedrijven. Vroeger was de baas de beste en een specialist in alles, en waren zijn medewerkers ondergeschikt, maar dat is echt wel passé. Als bedrijfsleider moet je aanvaarden dat je werknemers ook specialisten zijn in hun vak en dat ze het vaak echt wel beter weten. Als ze dan ook nog eens ondernemersgezind zijn, kan dat alleen maar goed zijn voor de groei van het bedrijf.