"Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest"

Ondernemer: Thomas Sonck (27) van Canyon Clan

Ik ben altijd al ambitieus geweest. Na vier jaar in loondienst te werken als webdeveloper, botste ik al snel tegen het plafond. Ik wist hoe mijn vak werkte en probeerde mijn drive in te zetten om de organisatie van het bedrijf te verbeteren. Als de zaakvoerder daar dan niet voor open staat, werkt dat zeer demotiverend. Dus ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ik had het geluk dat Arvid De Coster mijn pad kruiste. Hij werkte voor ERGO Insurance en sleurde me op een avond over tafel om te tekenen voor pensioensparen. Dat was het laatste van mijn zorgen op dat moment en eigenlijk wilde ik niet tekenen, maar ik deed het toch. De volgende dag belde ik hem op en zei hem: “Leer mij ook zo verkopen, ik wil dat ook kunnen”.

Op dat moment had ik naast mijn vaste job als webdeveloper ook een frietmobiel en maakte ik websites in bijberoep. Stilzitten kon ik niet, en nog steeds niet. Na mijn uren ging ik mee met Arvid naar verkoopgesprekken met klanten om van hem te leren. Daarnaast had ik ook nog mijn twee activiteiten in bijberoep, dus ik werkte van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik heb mezelf toen tot het uiterste gedreven en heb dat met een ‘crash’ bekocht. Ik besliste om mijn vaste job op te zeggen en de frietmobiel te verkopen. Ik hoopte op een job bij ERGO, maar helaas kreeg ik tijdens mijn opzegperiode te horen dat het bedrijf zou stoppen met zijn activiteiten in België. Het was dus niet mogelijk voor mij om daar tewerkgesteld te worden.

Naast mijn vaste job had ik ook een frietmobiel en maakte ik in bijberoep websites. Na mijn uren ging ik mee de baan op met een verkoper om van hem te leren. Op een bepaald moment was dat echt wel te veel en ben ik gecrasht.

Het was een logische, natuurlijke stap om met Arvid in zee te gaan. Ik was technisch aangelegd, hij een geboren verkoper. We hadden een expertise in verzekeringen opgebouwd, dus richtten we samen een bedrijf op in Gent dat zich specialiseerde in de digitalisering van de verzekeringswereld. We zetten de mens centraal in de ontwikkeling van platformen en het verhaal sloeg aan, want ondertussen bestaat het team uit twintig mensen. We hebben vorig jaar 600.000 euro aan investeringen opgehaald, en dat vind ik persoonlijk één van onze grotere successen. Toch besloot ik ook die zomer een exit te maken. Het team was zo sterk gegroeid en bestond uit zoveel mensen die veel intelligenter waren dan mij. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. Iemand kocht mijn aandelen over en ik had tijd om een nieuw idee uit te werken.

Een technologische start-up runnen is financieel erg lastig. Er ging heel veel privégeld in, dat er maar met mondjesmaat weer uitkwam. En ja, daar lig je als ondernemer wel eens van wakker. Maar er is maar één weg, en dat is rechtdoor. Ik weet nu dat dat hoofdstuk binnen drie jaar volledig achter de rug is, dus daar hou ik mij aan vast. Gelukkig heb ik een partner die mij altijd gestimuleerd heeft om mijn eigen ding te doen en vertrouwt ze me. We zijn al door woelige wateren gegaan, maar als de liefde écht is, dan overwint ze veel.

Een technologische start-up is vooral financieel heel zwaar. Je steekt er veel geld in en het duurt even voor het er weer uitkomt. Als je dan geen partner hebt die jou steunt en vertrouwt, kan het echt op je privéleven gaan wegen.

Na mijn exit bij de Gentse start-up, richtte ik Canyon Clan op. We bouwen software waarin we opnieuw de mens centraal stellen en hem met technologie verbinden. We werken hiervoor met psychologen en baseren ons op verzamelde data. Zo digitaliseerden we een uitgebreide vragenlijst voor verzekeringsmakelaarsgroep grust. De uitdaging? Ervoor zorgen dat (potentiële) klanten gemotiveerd worden en blijven om de volledige vragenlijst in te vullen. Dat doen we door gamification. Het is iets waar te weinig bij stil wordt gestaan, maar door software in bedrijven leuker en speelser te maken, kan je ook je werknemers écht motiveren. Stel dat je elke dag opnieuw met trage software moet werken die er niet mooi uitziet en niet intuïtief werkt, dan ga je op de duur met tegenzin naar het werk. Een investering in een optimale gebruikerservaring van software kan wonderen doen. Hetzelfde concept van grust willen we ook uitrollen naar de zorgsector en huishoudhulp. Het kan een tool zijn om de juiste zorgverlener aan het juiste gezin of de juiste persoon te koppelen.

Ik denk dat elke ondernemer ervan droomt om zichzelf in zijn bedrijf misbaar te maken. Canyon Clan hoop ik uit te bouwen tot een stabiel verhaal met een team van experts die ik zelf heb opgeleid. En nog belangrijker, een team dat even gemotiveerd is als ikzelf om er iets van te maken. Die microbe om te ondernemen moet je als zaakvoerder ook doorgeven aan je medewerkers, zodat ze het gevoel krijgen dat wat ze doen echt wel waardevol is. Zingeving in een job is zó belangrijk.

Ik wil de ondernemersmicrobe kunnen doorgeven aan mijn team, zodat ze met even veel gedrevenheid ons concept kunnen verkopen. Klanten moeten Canyon Clan willen, niet per se Thomas.

Ondertussen zijn we bij Canyon Clan gemiddeld met acht personen. Het team bestaat momenteel vooral uit stagiaires en jobstudenten, maar we nemen binnenkort een eerste fulltime in dienst. Elke volgende stap boezemt me natuurlijk ook een beetje schrik in. Dat moet ook wel, want financieel blijft het een uitdagend verhaal. In de vorige start-up was het gaan en hard gaan. Ik had minimale inkomsten en dat weegt ook in je privéleven door. Dat ik nu wel nog steeds mijn leningen kan afbetalen, mijn huis kan renoveren én een nieuw bedrijf uit de grond kan stampen, geeft me wel het gevoel dat ik het toch goed doe. Een ondernemer blijft verder doen, ook als het eens zwaar is en dat is hét bewijs dat geld geen motivator is. Je onderneemt omdat het je een kick geeft, het is een microbe.

Ondernemers zijn bereid om risico’s te nemen. Je kunt ze er zo uitpikken, zelfs al weten ze het nog niet van zichzelf. Ik zie dat ook bij mijn stagiaires en studenten, sommige zijn racepaarden en andere houden van dat duidelijk omlijnde kader, en dat is ook oké. Wat voor mij ook een uitdaging is als enige zaakvoerder, in tegenstelling tot de vorige start-up, is dat ik een beetje van alle markten thuis moet zijn. Ik moet technisch zijn, maar ook salesgericht én financieel ingesteld. En ja, dan moet je ook leren delegeren en aanvaarden dat je al eens tegen een muur loopt.

Ondernemers kun je er zo uitpikken. Ofwel is iemand een racepaard, ofwel houden ze van het duidelijk omlijnde kader.

Als ik één ding geleerd heb de voorbije jaren, dan is het dat je soms niet te veel mag nadenken en gewoon moet doen. Leer prioriteiten stellen en aanvaard dat je planning nooit helemaal zal lopen zoals je het had gewild. Stiekem vinden we net dat het leukste aan ondernemen, denk ik dan. Het is ook niet erg om af en toe angst te voelen, want wat is het ergste dat er kan gebeuren? En ja, ik zou misschien wel dingen anders hebben gedaan als ik de tijd kon terugdraaien, maar anderzijds hebben al mijn beslissingen van mij de ondernemer gemaakt die ik nu ben. Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad, maar ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Mindset is alles.

Het geheim van succesvol ondernemen is relativeren. Je moet bereid zijn jezelf eens aan de kant kunnen zetten en niet denken aan je eigenbelang, maar aan dat van je bedrijf. Het is een voortdurende zoektocht naar de juiste balans, maar telkens wanneer je die terugvindt, is het alle moeilijke momenten en uitdagingen meer dan waard.