"Zonder vuur heeft het weinig zin"
Ondernemer: Maarten Debie (35) van Accolade en Nimavert
Ik herinner me nog hoe ik in het middelbaar een drank- en snoephandeltje oprichtte. Ik deed mijn inkopen indertijd in de Colruyt, waar ze me graag zagen komen met mijn zakken vol kleingeld. Ik verkocht het snoepgoed duurder op school, waardoor ik wekelijks 1 of 2 cd’s kon kopen en op het einde zelfs een telefoon. Later startte ik per toeval eenzelfde handeltje op met tweedehands Blackberry’s. En toch zag ik mezelf niet als ondernemer in wording. Ik was immers geen hoogvlieger op school. Ik deed het niet slecht, maar er waren toch vakken die ik niet snapte. In het hoger onderwijs koos ik voor een licentiaat vertaler-tolk, maar ik had best veel herexamens en moest na het eerste jaar één vak meenemen. Ik hoorde waaien dat het tweede jaar nog eens heel wat moeilijker werd en met dat ene vak er nog bij, dacht ik niet dat ik het aan zou kunnen. Dus besloot ik Secretariaatsbeheer optie zakelijk vertaler-tolk te volgen.
Ik had het toen drie jaar lang heel gemakkelijk op school en besefte dat ik toch wel iets meer in me had. Mijn diploma was echter onvoldoende om in een bedrijf als vertaler aan de slag te gaan, dus ging ik voor een administratieve job. Mijn toenmalige vrouw werkte in Brussel en was vaak later thuis, en om al die vrije tijd in te vullen, begon ik een bijberoep als vertaler. Mijn eerste opdrachten vond ik via tweedehandssites. Wist ik veel! Ik heb toen zeer snel een btw-nummer aangevraagd zonder te weten waar ik aan begon.
Ik was 22 en onervaren toen ik mijn btw-nummer aanvroeg. Mijn eerste opdrachten haalde ik van tweedehandssites.
Ondertussen kwam ik terecht in een uitdagende salesfunctie waar ik heel wat verkoopervaring opdeed en opleidingen mocht volgen. Mijn bijberoep bleef wat aanmodderen, maar ik vond het leuk en verdiende een mooi zakcentje. Mijn liefde voor sales nam toe, waardoor ik ook mijn bijberoep zag groeien. De ervaring die ik opdeed in mijn vaste job, kon ik immers ook toepassen op mijn bijberoep als freelance vertaler. Op een bepaald moment moest ik een keuze maken. Gelukkig mocht ik van mijn werkgever tijdens mijn opzegperiode halftijds aan de slag blijven en kon ik zo mijn bijberoep verder uitbouwen. Op 1 januari 2012 werd ik volledig zelfstandig en in oktober datzelfde jaar richtte ik een vennootschap op. Omdat ik al goed had gewerkt dat jaar, was het fiscaal interessanter om ook geen loon meer op te nemen tot het einde van het jaar. Op Kerstmis kreeg ik een virus op mijn hart en hing mijn leven aan een zijden draadje. Mijn tweede kind was nog geen twee jaar oud… Ik kwam erdoor, maar heb zes maanden lang niet kunnen werken doordat ik moest revalideren. Ik deed het dus negen maanden zonder loon. Het deed me nadenken over hoe hard ik werkte voordat ik ziek werd. Dat het met minder ook kon. Dat mijn kinderen mij bijna niet eens hadden gekend, omdat ik altijd maar in mijn bureau zat. Weet je, it’s only money. Wat heb je aan geld als je niet eens de tijd hebt om het uit te geven?
Ik ben doodziek geweest en besefte dat het maar geld is. Je hebt er niets aan als je niet eens de tijd hebt om er wat mee te doen. Werk jezelf niet te pletter en leef nu.
Sindsdien sta ik ’s morgens vroeg op om te werken en stop ik om 18 uur. Ik werk ook niet meer in het weekend. Je moet nu leven en genieten, want het kan plots voorbij zijn. Op een bepaald moment had ik wel mijn glazen omzetplafond bereikt. Ik besefte dat ik mijn strategie moest veranderen. Niet meer werken voor vertaalbureaus, maar zoveel mogelijk voor eindklanten. Daarvoor moest ik echter samenwerken met freelancers en in die handling kroop heel veel tijd. Dus investeerde ik in eigen software om efficiënter te kunnen werken en werd ik lid van de internationale netwerkorganisatie BNI om meer rechtstreekse klanten te kunnen vinden. Die afweging tussen efficiënt werken én netwerken was echter niet zo eenvoudig. Ik groeide gestaag, tot ik op een bepaald moment te veel werk had, maar een werknemer was nog niet betaalbaar.
Om te groeien moet je steeds efficiënter leren werken en vooral netwerken. Het evenwicht daarin vinden is niet altijd eenvoudig, maar het loont wel.
Plots belde mijn boekhouder me op. Een groter vertaalbureau, Accolade, stond te koop. De twee zaakvoerders gingen met pensioen en hadden zelf één bediende die bij het vertaalbureau zou blijven werken na de overname. Na een eerste gesprek met de zaakvoerders bleek al snel dat we dezelfde visie hadden. En zo geschiedde. Naast die ene bediende, nam ik zelf ook nog een werknemer aan. Het eerste jaar onderging het vertaalbureau een echte metamorfose en brachten we het naar het jaar 2017. Het kostte wel wat moeite om de manier van werken te moderniseren en de klanten hiervoor warm te maken. Maar het loonde. In 2018 overschreden we ruimschoots onze doelstellingen en was er ruimte voor een derde medewerker.
Al snel na de overname van het vertaalbureau kregen we steeds meer vraag naar copywriting. En niet alleen naar teksten schrijven, maar ook naar strategisch advies. Die teksten moeten immers opbrengen. Daarom specialiseren we ons ondertussen ook in SEO en online marketing. Ook dat is ondernemen. Niet alleen de invulling die je er zelf aan geeft, maar ook de uitdagingen aangaan die de veranderde markt je voorschotelt. Ik vind het enorm interessant om telkens te kiezen voor de wegen die voor me liggen en ondertussen te genieten van het landschap. De eindbestemming op zich mag niet je doel zijn, maar wel de weg er naartoe. Je moet ook niet te veel achterom kijken. Een mens is geneigd om na te denken over zijn fouten, maar dat is negatieve energie. Een ondernemer maakt fouten, zo is het nu eenmaal. Maar daar leer je uit. Durf ook gewoon fouten maken. Praat met mensen, luister en stel je open voor het advies van anderen. En als startende ondernemer: zeg overal ‘ja’ op. Zo leer je het meest op korte termijn én leer je bullshit herkennen.
Zeg in het begin overal ‘ja’ op en leer uit de fouten die je maakt. Door je voor alles open te stellen leer je ook heel snel bullshit herkennen.
Ik richtte trouwens samen met een vriend nog een ander bedrijf op, Nimavert, in een totaal andere sector. Na een geanimeerd gesprek op een barbecue in 2010 over het eten van insecten, besloten we zelf de handen uit de mouwen te steken en kweekten we eigenhandig verschillende soorten insecten in onze garage en kelder. Na enkele jaren trial and error gaven we het kweken op, maar besloten we die te verwerken in voedingsproducten. Ondertussen zijn onze kroketten en ravioli op basis van meelwormpoeder te koop en zijn er plannen om een gin te ontwikkelen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat dit de toekomst is en hoop hier meer tijd voor te kunnen maken, maar voorlopig blijft Accolade mijn grootste bron van inkomsten en kan ik hierdoor ook blijven investeren in Nimavert. Ik hoop dat het gewicht in de toekomst verschuift naar de andere kant van de balans.
Het geheim van succesvol ondernemen? Doe het met passie. Als er geen vuur is, dan heeft het geen zin. Natuurlijk moet je ook je cijfers in de gaten houden, maar zolang die positief blijven, moet je vooral doen wat je graag doet en jezelf niet vergelijken met concurrenten. Echte dromen heb ik niet, want dromen klinkt te vaag en onbereikbaar. Noem het liever plannen. Op persoonlijk vlak heb ik weinig nodig om gelukkig te zijn en op zakelijk vlak hoef ik geen enorm vermogen op te bouwen of streef ik niet naar een bepaald aantal werknemers, maar ik wil wel kunnen blijven ondernemen met open vizier en voldoening halen uit kleinere successen.
